Z tego co zauważyłam to kilka osób tutaj jest właśnie po 30-stce i jeszcze jest na jakiś studiach. Piszcie co studiowaliście i co studiujecie bo ja tak się właśnie zastanawiam czy nie pójść sobie jeszcze na jakieś studia ja mam tylko licencjat i jestem nauczycielką informatyki z wykształcenia chociaż nie pracuje w tym zawodzie. Jak widac mam sporo wolnego czasu i szkoda go marnować bo mogłabym jeszcze jakieś ciekawe studia skończyć i może mi się kiedyś przydadzą jak interes źle pójdzie lub jakby mnie mąż na przykład zostawił dla innej młodszej Co dzisiaj jest w modzie i co polecacie żeby studiować przez osoby które ukończyły już 30 lat i chcą jeszcze się dalej edukować ?
Może też warto pomyśleć nad jakimiś naprawdę droższymi i porządnymi studiami w Warszawie i jak trzeba będzie to wziąć na to jakiś kredyt? Pożyczka na naukę to według mnie inwestycja i na takie coś pożyczać pieniędzy z banku się nie boję

Jestem również po trzydziestce i niedawno zostałem magistrem pedagogiki - 10 lat "po terminie". Wcześniej nie miałem możliwości pójść na studia. Po maturze nie dostałem się na dzienne, na zaoczne nie było kasy, poszedłem więc do pracy. Później też finanse lub brak czasu... oraz brak chęci nie pozwalały na kontunuowanie nauki. W końcu jednak zdecydowałem się rozpocząć studia zaoczne. Na początku nie było lekko - odzwyczaiłem się od nauki i miałem problem z wskoczeniem w tryb studencki. Ale już później było łatwiej. Obroniłem licencjat i siłą rozpędu poszedłem na studia magisterskie... i mam to już za sobą Chociaż nie mówię, że to już koniec, bo może zdecyduję się jeszcze na jakąś podyplomówkę...

Jak mówi stara zasada: "na naukę nigdy nie jest za późno". Znam wielu ludzi - nie tylko po trzydziestce, ale również w okolicach pięćdziesiątki, które skończyły studia - nie dlatego, że wymagała tego praca zawodowa - po prostu tym osobom czegoś w życiu brakowało, czuli się niespełnieni i postanowili poszerzyć swoje horyzonty.

Dokładnie, na naukę nigdy nie jest za późno. A jakie studia? Zależy od zainteresowań i tego, czy ktoś to będzie robił dla przyjemności, czy dla zwiększenia kwalifikacji. Myślę, że odpadają takie zawody, jak lekarz, prawnik - na te to chyba za późno.

To fakt... Lekarzem czy prawnikiem trudno już zostać w późniejszym wieku, bo to wymaga ogromu czasu i te zawody to praktycznie nauka przez całe życie. Ale na podwyższanie kwalifikacji czy rozwijanie swoich zainteresowań chyba nigdy nie jest za późno... nawet w podeszłym wieku, bo gdy ma się w życiu jakiś cel, do którego konsekwentnie się dąży, to życie staje się dużo łatwiejsze.

Ja myślę o transporcie, logistyce, spedycji, gdy patrzę na ogłoszenia, dam pracę spedycja Język obcy wydaje się konieczny.

Hmm studia po trzydziestce? Nie wiem czy bym się zdecydowała. Podejrzewam, że poszłabym na nie tylko gdyby mnie sytuacja zmusiła, gdyby pracodawca tego ode mnie wymagał. Myślę, że w tym wieku raczej trzeba zająć się rodziną niż studiowaniem. Ale jeśli już miałabym się decydować, wybrałabym taki kierunek, który zagwarantuje mi dobrze płatną pracę.

Witajcie. A ja uważam i jestem tego przykładem, że po trzydzieste można a nawet powinno się (o ile sa możliwości i finanse pozwalają) iść na studia. Nie chodzi tylko o lepsze perspektywy na przyszłość, ale samodoskonalenie + poszerzanie horyzontów. Niby brzmi to górnolotnie, ale często jest też opłacalne. Gdy robiłam pierwsze studia na WSB to stwierdziłam że to moje zarządzanie mi w zupełności wystarczy, później jednak pojawiły się perspektywy na awans i znów trzeba było pomaszerować do szkoły. I nie żałuje!

Ja się przymierzałam do pedagogiki, ale jeszcze nie wiem. Sprawdzam na razie kierunki, bo natrafiłam na WSP w Łodzi i dowiedziałam się, że tutaj pedagogika już dwa razy została "wyróżniona" oceną warunkową, więc na razie analizuję, gdzie by tu ewentualnie...

Hm, myślisz, że w dzisiejszych czasach jakieś studia GWARANTUJĄ dobrze płatną pracę?
Żeby nie było - mimo że uważam, że z tą gwarancją bywa różnie, to uważam, że studiowanie po trzydziestce, czy nawet i później, jest bardzo dobrym pomysłem, jeśli tylko sytuacja życiowa nam na to pozwala. Samorozwój jest bardzo istotny, niezależnie od wieku. A co do konkretnego kierunku... To już chyba powinno być uzależnione od naszych indywidualnych zainteresowań/potrzeb zawodowych itp.